Voetbaltrainer José Mourinho zei ooit: ‘niemand herinnert zich wie er tweede wordt’. De winnaar nestelt zich in het collectieve geheugen, de verliezend finalist verdwijnt in de vergetelheid. Wrang genoeg werkt het ook zo voor menselijk leed dat alleen verliezers kent. Als vergelijkbare ellende zich in buurlanden op nóg grotere schaal voordoet, beklijft dat beeld en gaat de wereld met die gruwelen aan de slag. De tweede moet het doen met veel minder publiciteit.
Burundi kan erover meepraten. Uitgeput en gehavend betrad Burundi de 21e eeuw, na decennia van dictators, burgeroorlogen en een afschuwelijke genocide. Maar wat kwam daarna? Het lijkt alsof ook hier de wind is gaan liggen. En als het wereldnieuws alleen verslag doet van onweer, dan zouden we een doorbrekend zonnetje maar zo kunnen missen. Of de zon inmiddels schijnt, dat weet je over een uurtje.
Oppervlakte: Tweederde van Nederland.
Ongeveer net zo groot als: Albanië.
Aantal inwoners: 14 miljoen.
Hoofdstad: Gitega.
Andere stad: Bujumbura.
Valuta: Burundese Franc.
Religie: Overwegend christelijk, katholieken en protestanten houden elkaar in evenwicht.
Taal: Kirundi, Frans en Engels.
Meest voorkomende achternamen: Nkurunziza, Ndayishimiye, Manirakiza, Hakizimana, Nduwimana, Jean.
Vlag: Diagonaal wit kruis, het bovenste en onderste vlak zijn rood, het linker en rechtervlak zijn groen. In het midden een witte cirkel met drie roodgroene sterren, die staan voor de drie grootste bevolkingsgroepen.